Hierboven Mexico

Hieronder de Aleoeten

De Aleoeten (engels: Aleutian Islands) zijn een eilandengroep gelegen tussen de Verenigde Staten van Amerika en Rusland, in het noorden van de Grote Oceaan. Ze zijn in 1867 grotendeels door de VS van Rusland afgekocht en horen nu voor het grootste deel bij de staat Alaska. Alleen het meest westelijke deel van de eilandengroep hoort nog steeds bij Rusland. De eilanden waren voor 1867 bekend als de Catharina-archipel.

Nou, al met al dus een flink gebied. Ik ga op zoek naar Indianen, hoewel ze deze benaming zelf niet zo schijnen te waarderen. Zij zijn uiteindelijk toch de oudste bewoners van Amerika en worden liever originele bewoner van Amerika,  inheemse, of van geboorte amerikaanse bewoner van Amerika genoemd.

Dat Columbus ze nou Indianen noemde, moet Columbus weten, vinden ze.

De algemene wetenschappelijke opvatting is dat de Indianen uit Azië afkomstig zijn. Ze zouden 15.000-25.000 jaar geleden over de toen droogliggende Beringstraat naar Amerika gekomen zijn. ( zie mijn verhaal op de page "Noordpool")

Er worden in de laatste jaren echter steeds oudere archeologische vondsten gedaan. Dit zou kunnen bewijzen dat deze migratie veel eerder geweest is.

Een opmerking hierbij vind ik wel op z'n plaats. De vondsten betreffen dus geen aanwijzingen over een bevolkingsgroep, die mogelijk in die gebieden woonde, voor de Indianen zich er vestigden. Dus het lijkt er het meest op, dat de Indianen zich er vestigden, zonder dat dat ten koste ging van het leefgebied van eventuele eerdere bewoners / bevolking.

Sommige Indianen geloven dat de Beringstraat-theorie niet klopt. Zij menen dat het andersom geweest is. De mensheid zou ontstaan zijn in Amerika en is van daaruit over de wereld uitgezwermd.

Leefden de Indianen allemaal op dezelfde manier?

Er waren honderden verschillende Indiaanse volken in Amerika. Ze verschilden hemelsbreed van elkaar qua levenswijze. De bekende Prairie-cultuur is pas ontstaan na de komst van de blanken, die paarden meebrachten. Andere Indiaanse culturen zijn bijvoorbeeld die uit het Noordwesten met de houtsnijders, die o.a. totempalen maakten of die in het Zuidwesten die stenen dorpen in de canyons bouwden.

Hoeveel Indianen leefden er eigenlijk in Amerika, toen Columbus er voet aan wal zette?

Hier zijn de geleerden het niet over eens. Vroeger werd gezegd, dat er er maar ongeveer een miljoen mensen in de huidige Verenigde Staten woonden. Er zijn echter nu ook schattingen van 9 tot 12 miljoen.

hierboven Christoffel Columbus

Was er voor Columbus echt nog nooit iemand in Amerika geweest?

Amerika werd op 12 oktober 1492 ontdekt door  Christoffel Columbus. Zijn bedoeling was eigenlijk om een westelijke route naar Indië te vinden, en hij dacht ook dat hij die gevonden had. Tot aan zijn dood heeft hij er in geloofd dat hij Indië had gevonden. De mensen die hij daar aantrof noemde hij dan ook de Indianen.

Echter iemand, was hem al voor geweest:

Een wetenschapper uit Mali beweert nu dat koning Abukari II uit West-Afrika al in 1312 in Amerika voet aan wal zette. Zelfs als dit waar is, was hij nog niet de eerste. De meeste geschiedschrijvers zijn het erover eens dat de vikingen als eersten de kust van Amerika bereikten.

De echte ontdekkers van Amerika zijn natuurlijk de oorspronkelijke bewoners. Tienduizenden jaren geleden trokken zij vanuit Azië naar Amerika. Zij bereikten Alaska via Siberië. Nu zijn die van elkaar gescheiden door Straat Bering, maar in die tijd was er een landverbinding tussen de twee continenten.

Columbus was dus helemaal niet de eerste die Amerika (her) ontdekte. De Noormannen waren er al eens geweest, en natuurlijk hadden de voorouders van de Indianen het ook al ontdekt. Maar aangezien er pas na de ontdekking van Columbus uitgebreid contact kwam tussen de werelddelen wordt dit meestal gezien als 'De ontdekking'.

Wat betreft de Noormannen, wordt er gezegd, dat Leif Eriksson zo'n 500 jaar voor Columbus er aanlegde, al het gebied van Noord Amerika had ontdekt.

Sterker nog: er zijn in Canada de resten van een noormannendorp gevonden.

In vele staten in de Verenigde Staten zijn monumenten / standbeelden van Leif Eriksson te vinden.Ook in de scandinavische landen. Hierboven een hele mooie in Reykjavik ( IJsland) op de achterzijde staat een inscriptie in het engels:

 "LEIFR EIRICSSON SON OF ICELAND DISCOVERER OF VINLAND THE UNITED STATES OF AMERICA TO THE PEOPLE OF ICELAND ON THE THOUSANDTH ANNIVERSARY OF THE ALTHING A.D. 1930"

De naam Amerika komt van Amerigo Vespucci. Hij was een van de eersten die inzag dat het niet om Azië ging, maar om een nieuw continent.. Vespucci schreef hierover enkele brieven naar de wetenschapper Waldseemüller, die voorstelde om het nieuwe continent naar hem te noemen. Kaartenmaker Mercator noemde het uiteindelijk Tera Americi. Hoewel het werelddeel dus door Columbus ontdekt was, is het niet naar hem genoemd. Het land Colombia en het District of Columia waar Washington, de hoofdstad van de  Verenigde Staten ligt, zijn wel naar hem genoemd.

Na de ontdekking van Columbus zijn nog vele andere ontdekkingsreizigers hem achterna gegaan. Velen van hen hadden andere doelen dan ontdekken, namelijk de vele schatten van het nieuwe werelddeel roven. Hernando Cortés bijvoorbeeld, die het Aztekenrijk verwoestte.

De ontdekking van Amerika was van groot belang voor Europa. Vele thans nog gebruikte planten werden hier ontdekt, zoals tomaten, aardappels, rietsuiker, (helaas) tabak en katoen. Ook werden er grote hoeveelheden goud en zilver gevonden. Met de ontdekking van Amerika begon dan ook de kolonisatie en sommige historici beschouwen dit als het einde van de Midelleeuwen.

Hoeveel Indianen leven er eigenlijk nog in Noord en Midden Amerika?

Bij de volkstelling van 1990 waren er in de Verenigde Staten 1.959.234 mensen van inheemse afkomst. Dit is 0,8% van de Amerikaanse bevolking. Hiervan waren 23.797 Aleoeten, 57.152 Eskimo's en 1.878.285 Indianen. De staat met de meeste Indianen is Oklahoma, die met de minste West Virginia. Zie voor een deel van de gegevens van 2005: http://www.census.gov/population/www/socdemo/race/censr-28.pdf

Hoe komt het dat de indianen niet vrij, maar in reservaten leven?

De geschiedenis van alle reservaten begint natuurlijk bij de komst van de blanken, die Noord-Amerika 'ontdekken'. Hiermee werd immers de basis gelegd voor de ondergang van het vrije leven van de Indianen, wat uiteindelijk zou leiden tot de vorming van de huidige reservaten.

Wat is eigenlijk een reservaat?

Een reservaat is een stuk land dat 'gereserveerd' is voor een Indianen-stam of dorp om er te wonen en het land te gebruiken. De meeste zijn ontstaan doordat een aantal Indianenstammen een verdrag met de Verenigde Staten sloot. Het grootste reservaat in de Verenigde Staten is dat van de Navajo Nation in Arizona, 3x zo groot als Nederland. De kleinste is de Sheep Ranch Rancheria in Californië, nog geen hectare groot. Er zijn meer dan 300 Indianen-reservaten, -dorpen, -kolonies en -rancheria's in de Verenigde Staten. Op de pagina Kaart van de VS ( dit is een link naar http://www.lakota.nl/kaart.html) zie je waar de reservaten zijn.

Ik wil nog even duiden op de uitleg van de vraag:"

Hoeveel Indianen leven er eigenlijk in reservaten?

22.3% van de Indianen wonen in een Indianen-reservaat. Daarnaast woont nog eens 10.2% in de vroegere reservaatsgebieden van Oklahoma, waar de Indianen nog wel als stam georganiseerd zijn, maar geen gezamenlijk land meer hebben. De anderen zijn naar buiten de reservaten verhuisd. Veel grote steden in Amerika hebben een Indiaanse bevolkingsgroep.

Het zou tot na 1850 duren voordat de Lakota de nadelige gevolgen begonnen te ondervinden van de blanke invasie. Tot die tijd verliepen de contacten tussen Lakota en blanken relatief vreedzaam. Basis was de pelshandel, opgezet door bedrijven uit St. Louis. Deze maakten gebruik van een reeds bestaand Indiaans handelsnetwerk. De eerste handelsposten op Lakota-territorium werden door de Lakota verwelkomd, aangezien ze daardoor werden voorzien van een reeks ruilwaren. Rond 1834 besloeg het gebied van de Lakota Noord- en Zuid-Dakota, naar het westen tot de Bighorn bergen en zuidwaarts tot de Platte rivier. In die tijd richtte William Sublette een handelspost op, gelegen bij de samenvloeiing van de Noord-Platte en de Laramie-rivier. Dit was vanouds een plaats waar de Indianen hadden gekampeerd en gehandeld. Deze post, later Fort Laramie genoemd, werd gedurende de komende 40 jaar een basis voor het economische en politieke leven van de Lakota.

Fort Laramie

In 1840 kocht de Amerikaanse regering Fort Laramie van de bonthandelsmaatschappijen en bracht er troepen naar toe. Twee jaar later sloot de V.S. er een aantal verdragen met de Indiaanse stammen van dit gebied. Hierin werd de omvang van Indiaans grondgebied vastgelegd. De Indiaanse naties beloofden vrije doortocht door hun gebied in ruil voor bepaalde betalingen aan de stammen.
Tegen de verdragen in vestigden zich echter steeds meer blanken op Indiaans grondgebied en ontstond er een reeks van illegale forten van de z.g. Bozeman Trail. De oorlog van Red Cloud tussen 1866-1868 was een antwoord hierop.

Verdrag van 1868

In 1868 werd een tweede verdrag bij Fort Laramie gesloten. In dit verdrag werd de grondslag gelegd voor de huidige reservaten en het is heden ten dage de basis voor bijna alle conflicten tussen de Lakota en de Amerikanen. In dit verdrag besloeg het Indiaanse grondgebied de westelijke helft van Zuid-Dakota, genoemd het Grote Sioux-reservaat. Daarbij kwamen een stukje van Noord-Dakota, in het zuiden een gebied van Nebraska tot de Noord-Platte en in het westen een stuk van Wyoming tot de Powder rivier. Deze gebieden werd als 'niet-afgestaan Indiaans grondgebied' beschouwd. In het verdrag werd vastgelegd dat geen blanke zich hier mocht vestigen of verblijven. De forten langs de Bozeman Trail werden opgegeven. De V.S. beloofden de Indianen jaargelden, een agent als regeringsvertegenwoordiger, zorg voor onderwijs en bescherming van Indiaans land. Het belangrijkste artikel hield in dat niets in het verdrag mocht worden gewijzigd of land mocht worden afgestaan zonder toestemming en ondertekening van drievierde van alle volwassen mannelijke Indianen. De Lakota gaan er vandaag van uit dat geen van de territoriale veranderingen, inclusief de inbeslagname van de Black Hills in 1877, legaal zijn zolang niet aan genoemde voorwaarde is voldaan. Zelfs de advocaten van de V.S. hebben moeten erkennen dat zulks niet het geval is, en de strijd van de Lakota over teruggave van de Black Hills is hierop gebaseerd.

Invasie

 Tussen 1868 en 1873 verbleven de meeste Lakota in het gebied rond Fort Laramie. De blanke invasie ging onverminderd door en de Indianen werden hierdoor steeds meer in het nauw gebracht. Dollars vervingen steeds meer de ruilhandel en de Indianen werden onder druk gezet door de Indianen-agenten, die onthouding van voedsel en andere voorraden als machtsmiddel gebruikten. De bizon verdween, jachtgronden werden overspoeld door kolonisten en in de Black Hills werd goud gevonden. Het leger en het ministerie van Indiaanse zaken dwongen de Oglala om zich rond Fort Robinson in Nebraska te verzamelen. Velen berustten hierin en begonnen in 1873 onder Red Cloud een nieuw leven, steeds meer gedomineerd door blanke invloeden en politiek. Een deel van de Lakota bleef echter op hun oude grondgebied rond de Black Hills wonen en probeerde daar hun vrijheid te bewaren. Toen in 1874 bekend werd dat er goud in de Black Hills was gevonden, probeerden de V.S. de Black Hills van de Lakota te kopen. De Indianen weigerden en het leger beval alle Indianen zich te melden bij hun agentschappen. Toen dit niet gebeurde besloten de V.S. het leger in te zetten, totaal in strijd met verdrag van 1868.

Little Big Horn

In 1876 behaalden de verenigde Lakota, Cheyenne en Arapaho een overwinning op generaal Custer bij de Little Big Horn. Desondanks waren een jaar later alle Lakota's toch bij Fort Robinson geconcentreerd en eindigde hun gewapende weerstand. In 1877 werden een aantal Lakota leiders door onthouding van voedselvoorraden gedwongen de Black Hills af te staan. Ondanks bedreiging met de hongerdood tekenden veel minder dan de benodigde drievierde van de volwassen Lakota dit 'verdrag'. Een aantal Indiaanse leiders kon de regering er echter van weerhouden om de Lakota te verhuizen naar de Missouri. Verder aan de Lakota opgedrongen 'verdragen' verdeelden de resten van het Grote Sioux-reservaat en legden het open voor blanke kolonisatie en mijnbouw. Rond 1878 lagen de grenzen van de huidige reservaten vast en kon worden begonnen met de verdere ondermijning van de Lakota cultuur.

Het Pine Ridge-reservaat

Pine Ridge is het op één na grootste reservaat in de Verenigde Staten. Het ligt in het Zuidwesten van Zuid-Dakota en omvat 5000 km². Er leven ongeveer 19.000 mensen, 16.000 Oglala's en de overige 3000 bestaan uit blanken en leden van andere stammen. Het reservaat is opgedeeld in drie counties, een soort gemeentes, n.l. Shannon County, Jackson County en Bennett County. Shannon County is de armste streek in de V.S., hetgeen veel zegt over de situatie in dit reservaat. Nadat in 1878 de grenzen van het reservaat definitief waren vastgesteld, begon de Amerikaanse regering met de ondermijning van de Lakota cultuur. Men wilde boeren van de Lakota's maken, hetgeen volledig indruiste tegen hun vroegere nomadische bestaan. Om brave Amerikaanse burgers van de Lakota te maken werd hun religie en taal verboden. Christelijke kerken stortten zich op de 'heidenen', kinderen werden vaak van de ouders weggenomen om ze op kostscholen te plaatsen.

Land

Het land werd verdeeld waarbij ieder hoofd van een Oglala huishouding 160 acres toebedeeld kreeg. Dit stond in totale tegenstelling tot het Indiaanse geloof dat men land net zo min als lucht kan bezitten. Het overige land werd opengesteld voor blanke kolonisatie. Veel Oglala verloren hun land op slinkse wijze, juist door hun onbegrip over het 'bezitten' van een stuk land. Dit verklaart waarom grote delen van het reservaatsgebied in blanke handen zijn.
Gelukkig weerstonden velen de druk om hun cultuur op te geven en daarom heeft deze kunnen overleven. In het geheim werd doorgegaan met het spreken van Lakota en het houden van ceremonies. De Lakota traditie werd mondeling doorgegeven, maar er is tch grote schade aangericht en dit verklaart het inferioriteitsgevoel dat veel Indianen nog steeds hebben. Het Bureau of Indian Affairs controleerde het totale leven op het reservaat tot 1934. Daarna werd officieel gestopt met het onderdrukken van de Lakota cultuur en werd het de stam toegestaan een eigen grondwet te hebben en een beperkte vorm van zelfbestuur uit te oefenen.

In 1924 werden alle Indianen, die toen nog geen Amerikaans burger waren, per wet genaturaliseerd. Tweederde van de Indianen was dat echter toen al, bij verdrag of bij eerdere wet. Sommige Indianen erkennen deze wet uit 1924 niet, omdat ze vinden dat ze nog steeds lid van hun eigen (Indiaanse) volk zijn. De volken van de Haudenosaunee Confederatie geven bijvoorbeeld uit hun eigen paspoort uit. Vaak zeggen Indianen, dat ze een soort dubbele nationaliteit hebben.

In de 50'er jaren was de regeringspolitiek er op gericht zoveel mogelijk Indianen van het reservaat weg te lokken naar de grote steden. Het leven in de grote steden bleek voor de meesten echter nog rampzaliger te zijn en velen keerden naar Pine Ridge terug.
In 1960 veranderde de Amerikaanse politiek onder leiding van president Kennedy en later Johnson. Men erkende dat er andere culturen in de V.S. bestonden en dat velen niet deelden in de 'Amerikaanse droom'. Dit had grote invloed voor het reservaatsleven.

.

Stamraad

Tegenwoordig wordt het reservaat bestuurd door de stamraad. Deze bestaat uit zestien gekozen leden, die negen kiesdistricten vertegenwoordigen. Hoofd is de president van de stamraad, bijgestaan door de vice-president. Iedere twee jaar vinden verkiezingen plaats. De stamraad stelt rechters aan die oordelen over de meeste vergrijpen binnen het reservaat. Blanke bewoners vallen echter onder de wetgeving van de staat Zuid-Dakota en dit geeft aanleiding tot menig conflict.
De meeste Oglala beschouwen Pine Ridge als een soevereine natie die zich nooit heeft overgegeven aan de V.S. Soevereiniteit en conflicten over rechtsbevoegdheid vormen een voortdurende bron van irritatie tussen Pine Ridge, de staat Zuid-Dakota en de V.S. De onderlinge verhouding is die van pupil en bewindvoerder. Dit houdt in dat stamland en hulpbronnen onder bescherming en verantwoording van de regering vallen. Uitvoerend orgaan is het BIA ( Bureau of Indian Affairs) en velen vinden dat zij geen effectieve bewindvoerder is geweest. In ruil voor Indiaans land heeft de regering speciale verantwoordelijkheden op zich genomen, o.a. dienstverlening in de vorm van onderwijs, medische zorg, wegenbouw en beurzen voor Indiaanse studenten. In tegenstelling tot wat vaak wordt geloofd ontvangen de Oglala geen maandelijkse uitkering van de overheid. De beroemde 'pay-checks' zijn pachtinkomsten van land dat door Oglala's aan blanken wordt verpacht. Het BIA bemiddelt in de meeste gevallen bij het verpachten en betaalt de Indianen uit. Voor de Oglala's die geen werk hebben, en dat is 80%, bestaan de inkomsten verder uit financiële steun waar alle Amerikanen recht op hebben, een soort bijstand dus. Verder zijn er voedselbonnen en subsidies voor de weinigen die boer zijn. De voedselbonnen zijn niet genoeg voor een volwaardige voeding en de meesten leven op vet en koolhydraatrijk voedsel. Daardoor zijn veel Oglala's dik en toch ondervoed. Eén van de grootste problemen is het alcoholisme.

Werk

Er is weinig werkgelegenheid op Pine Ridge. De meeste Oglala's die een baan hebben werken voor dienstverlenende bedrijven, zoals scholen, sociale dienstverlening, de stamraad, het B.I.A.(Bureau of Indian Affairs), de stamraad en andere hulpverlenende instanties. Al deze banen zijn helaas verbonden met overheidssteun. Er zijn geen natuurlijke hulpbronnen zoals steenkool en olie en veel Oglala's zouden zich verzetten tegen mijnbouw omdat dit indruist tegen hun cultuur. Industrie komt niet van de grond door gebrek aan kapitaal en geschoolde arbeidskrachten. Ook de mentaliteit van de Oglala's zit tegen omdat er nooit een cultuur van betaald werk heeft bestaan. Inkomsten uit toerisme lopen stuk op het feit, dat veel Oglala's niets voelen voor exploitatie van hun cultuur en er ook nauwelijks faciliteiten voor bezoekers zijn. Eén van de weinige succesvolle ondernemingen is de Cedar Pass Lodge bij het Badlands National Park. Dit is een bezoekerscentrum dat geheel door de stam wordt gerund.

Faciliteiten

Er is een klein ziekenhuis in Pine Ridge waar het grootste deel van de staf blank is. Men kampt met een voortdurende onderbezetting, vooral aan artsen. Er zijn wel districtsverpleegsters. Ernstige gevallen worden altijd naar ziekenhuizen buiten het reservaat vervoerd. Veel Oglala's wenden zich liever tot de medicijnmannen met gezondheidsproblemen. De meeste scholen staan nu onder beheer van de stam zelf. Naast regulier onderwijs worden de leerlingen weer onderwezen in Lakota taal en cultuur. Door de sociale problemen is er helaas een grote uitval van leerlingen, zelfs tot 50%. Sinds 1971 biedt het Oglala Lakota College de mogelijkheid tot voortgezet onderwijs, dat geïntegreerd wordt met de eigen cultuur. Er is ook een eigen radio-station: KILI-radio, van waaruit men zowel in het Engels als in het Lakota uitzendt.
De grote problemen op Pine Ridge gaat men te lijf met verschillende hulpprogramma's. Vele hiervan opereren op basis van de Lakota cultuur. Men probeert de oude waarden en normen weer in leven te roepen. Er wordt steeds meer waarde gehecht aan de 'Good Red Road' en dit uit zich in steeds grotere belangstelling voor de oude ceremonies, het spreken van de eigen taal en het gevoel een eigen identiteit als Lakota te hebben. Veel ceremonies eisen van de deelnemers onthouding van alcohol en drugs. Een goed voorbeeld is de Zonnedans. In religieus opzicht bestaat nu een vreedzame coëxistentie tussen de christelijke kerken en de traditionele Lakota religie. Veel Lakota's, vooral de ouderen, belijden de beide geloven en dit wordt grotendeels door de kerken geaccepteerd.

Bedankt, Natanja Braude, voor het gebruik maken van je documentatie .

(eerder gepubliceerd in Wotanin Wowapi - kwartaalblad van de Lakota Stichting - nrs. 17 & 18)

Indianen anno nu:

Indianen dragen tegenwoordig net als wij westerse kleren. Spijkerbroek, gympen en baseball-petjes zijn favoriet, maar wel vaak met Indiaanse motieven. Bij pow wows (Indiaanse dansfeesten) zie je mensen min of meer traditionele outfits dragen die vaak gebaseerd zijn op de kledij van het prairiegebied.

Er bestonden ten tijde van Columbus ongeveer 300 verschillende Indianentalen in de huidige Verenigde Staten. Deze talen vallen uiteen in acht grotere taalgroepen, zoals Algonkin, Uto-Azteeks en Siouan. Deze talen waren onderling onverstaanbaar. Op dit moment worden er nog zo'n 250 Indiaanse talen gesproken in de Verenigde Staten. Ongeveer een derde van de Indianen spreekt z'n eigen taal nog.

Er zijn allerlei belangenorganisaties, die Indianen op een verschillend niveau vertegenwoordigen, per volk/stam, per stroming binnen een volk/stam of per politieke stroming. Ook bij Indianen varieert dit van links, zoals de activistische American Indian Movement/International Indian Treaty Council (die in de jaren '70 zeer actief was) tot rechts-conservatief, zoals politici in sommige stamraden. Ook is er bij veel volken vaak een traditioneel-conservatieve stroming, die gericht is op het behoud van de eigen cultuur en het terugwinnen van verloren land. De diverse Treaty Councils bij de Lakota zijn hier een voorbeeld van.

Er zijn regelmatig mensen die zich Indiaan noemen in Nederland op bezoek. Sommige komen voor politieke doeleinden, om de Nederlanders te informeren over hun situatie en hulp te vragen. Soms komen er ook Indiaanse kunstenaars of powwow-dansers naar Nederland. Vaak komen er echter ook mensen, die zich medicijnman, sjamaan of spiritueel leider noemen. Vaak zijn zijn déze mensen geen echte vertegenwoordiger van het volk waar ze vandaan zeggen te komen. Soms zijn ze zelfs niet eens Indiaan of medicijnman. Controleer als je twijfels hebt bij de betreffende stam of zij daar wel bekend zijn. Op de pagina Te Downloaden kun je een lijst met adressen ophalen. Voor medicijnmannen kun je de site site http://users.pandora.be/gohiyuhi/ raadplegen.

Sommige Indianen zijn niet blij met de naam 'Indianen', die hun vermoedelijk gegeven is ten tijde van de ontdekkingsreizen, toen Columbus dacht dat in hij in Indië was aangekomen. Er zijn andere termen bedacht zoals 'Indian Americans', 'Amerinds' en vooral 'Native Americans'. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is deze laatste term niet algemeen door de Indianen geaccepteerd. De grootste Indiaanse krant, Indian Country Today houdt als richtlijn aan, dat de term 'Indians' of 'Native Americans' wel door hen gebruikt wordt, maar dat zo veel mogelijk het betreffende volk bij hun naam voor zichzelf wordt aangeduid. Bijvoorbeeld dus Lakota voor Sioux en Haudenosaunee voor Irokezen.