|
Let ook op de voettekst !
Tot Azië behoort het ( sub) continent Azië zelf, inclusief
bijbehorende eilanden, ook het subcontinent India, de centraal aziatische republieken, het Midden oosten en Arabië ( alles
blauw op het kaartje) , maar exlusief Papua Nieuw Guinea.
Papua Nieuw Guinea is het oostelijk deel van het Indonesië,
dat recht boven Australië ligt.(groen op het kaartje) Indonesië zelf behoort tot Azië. ( blauw) Nieuw Guinea hoort bij Oceanië
Myanmar ( vroeger Burma of Birma)
Myanmar is een land in Azië dat gedeeltelijk
op het Indische subcontinent ligt. Het land heet officieel Unie van Myanmar en heette vroeger Birma of Burma.
Myanmar grenst aan Bangladesh, China, India, Laos en Thailand. De naamswijziging is in 1989 doorgevoerd door de huidige militaire
Juntaregering maar wordt door vele dissidenten en de Verenigde Staten niet geaccepteerd. De Verenigde Naties hebben de naamsverandering
wel geaccepteerd. De naam Myanmar komt van de Birmese naam voor het land: Myanma Naingngandaw.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Myanmar
Burma
Traditionele gezichtscremes zijn heel gewoon op de
gezichten van Burmaanse vrouwen. Zie Hieronder
Burma:
Most Padaung women in Thailand, and many in Burma
The Kayan are a group of the Karenni people, a Tibeto-Burman ethnic minority of Myanmar (Burma). They are also known as Padaung (Burmese: ပဒောင္လူမ္ယုိး.
In the 1990s, due to conflict with the military regime in Burma, many Kayan tribespeople fled into neighbouring Thailand. There they live with an uncertain legal status in the border area, in villages set up to display them to tourists willing
to pay to admire their particular body modification, which consists of coiling lengths of brass around the necks of the women. There are around 7,000 members of the Kayan tribe.
An unrelated tribe in central Borneo are also called the Kayan, similar to, and neighbors of, the Kenyah
tribe. They are part of a larger grouping of people referred to collectively as the orang ulu, or upriver people. They are known for being fierce warriors, former headhunters, adept in dry-rice cultivation, and having extensive tattoos and stretched earlobes amongst both sexes.
Long neck women: The Karen and Akha tribes of Chiang Mai (
Chiang Mai of Chiengmai (Thai เชียงใหม่), is de hoofdstad van de provincie Chiang Mai. De plaats ligt zo'n 800 km ten noorden van Bangkok tussen de hoogste bergen van het land. De Ping rivier stroomt door de stad en is een zijrivier van de Chao Phraya rivier.Bangkok (Thai: กรุงเทพมหานคร, Krung Thep) is
de hoofdstad van Thailand
De laatste jaren is de stad in hoog tempo gemoderniseerd, maar is niet zo'n wereldstad zoals Bangkok dat is. Er zijn veel
redenen waarom er jaarlijks duizenden toeristen naar de stad komen. Onder andere vanwege de belangrijke strategische ligging
in het verleden in verband met de zijderoute. Later is de stad vooral een belangrijk centrum geworden voor handwerken, paraplu's, juwelen (voornamelijk zilver) en houtsnijwerk.
Terwijl de stad het grootste deel van het district Mueang Chiang Mai inneemt met 150.000 inwoners, loopt de stad door naar enkele naburige districten. De metropool heeft op deze manier berekend een inwonertal van 700.000 mensen, bijna de helft van de provincie Chaing Mai.
Bij de stad ligt de Internationale Luchthaven Chiang Mai. )
Things to Do in Chiang Mai: Long neck women tips and photos posted by real travelers and Chiang
Mai locals
Visitors should take some time and visit the wonderful people of the Karen
tribe in Chiang Mai. They live near the border of Burma, and the time taken to reach their village would be about 4 hours
or so from town. Do NOT liken seeing these indigeneous people as seeing the animals in the zoo. They have a rich culture,
and as they do speak a spattering of the English language, you can also ask them about their lifestyle. Traditionally the
women who could afford it would start wearing brass coils on their necks, arms and legs from the time they're 5 years old.
The coils would be polished daily so that'd they'd have a high sheen. They'll upgrade their coils whenever they can afford
it. The average weight of a coil on an adult woman's neck is about 3 - 5 kg!!! You can buy nice hand-woven cloth at the village.
It'll help improve their way of life. The Akha village is situated right next to the Karen's. Women of the Akha tribe chew
betel nut leaves which will leave an unsightly reddish-blackish stain on their teeth. The Akhas are known for thier toolwork
and you can buy wood carvings and silverware at their village.
Most people know of the Karen people from television documentaries, magazines
and encyclopedias as the "long-neck" or "giraffe" tribe. But the women who wear these brass rings on their neck belong to
a sub-group of the Karen known as the Padaung. There are other sub-groups who do not and never have practiced this custom.
A further myth is that these rings act to elongate the wearer's neck. Any chiropractor or orthopaedic surgeon will tell you
that this would lead to paralysis or death. In fact the appearance of a longer neck is a visual illusion. The weight of the
rings pushes down the collar bone, as well as the upper ribs, to such an angle that the collar bone actually appears to be
a part of the neck! (You can see an x-ray film animation of this process on the links page provided at the bottom of this
page.
There are many different accounts of why the Padaung practice this bizzare custom. Their own mythology explains that it
is done to prevent tigers from biting them! Others have reported that it is done to make the women unattractive so they are
less likely to be captured by slave traders. The most common explanation, though, is the opposite of this - that an extra-long
neck is considered a sign of great beauty and wealth and that it will attract a better husband. Adultery, though, is said
to be punished by removal of the rings. In this case, since the neck muscles will have been severely weakened by years of
not supporting the neck, a woman must spend the rest of her life lying down. According to Paul and Elaine Lewis in Peoples
of The Golden Triangle, adultery and divorce among all Karen groups is extremely low.
Whatever the origin of the custom, one of the more common reasons it continues today, particularly in Thailand, is tourism.
Although the Padaung have migrated to Thailand in only the last ten years (other Karen groups first settled there about a
hundred and fifty years ago), they have become the most popular "attraction" for hill-tribe trekking tourists. Some have written
of this as exploitation of the Padaung; many Westerners I have spoken to liken the experience of visiting one of these villages
to visiting a human zoo. Some tour operators in Thailand now refuse to take tourists into such villages, while some tourists
boycott those operators that do.
Perhaps because the neck ring custom is so striking, less attention gets paid to other aspects of Karen culture. Among
others, though, large earrings play a dominant role in ornamentation. Although not as visually striking as the apparent neck-stretching,
the so-called "big-eared" Karen actually alter their body to a greater extent. As with the wearing of neck rings, the lady
on the left will have first had a much smaller earring placed in her earlobe as a young child. As these are replaced over
the years by successively larger rings, the earlobes are stretched by a relatively huge amount
Burma / Oceanië / Azië:
Pal in noorden van Australia, Malaysia en India en
de archipels in de Pacific groeit de Betelnoot. De bladeren worden tot 1 meter lang en in de bloemtrossen levert elke bloem
een rood-oranje noot van ongeveer 5 centimeter. De noten worden ingewikkeld in bladeren van de 'Piper betel', die in dezelfde
gebieden groeit. De betelnoot wordt vooraf fijn gemalen en vermengd met kalk en kruiden.
Miljoenen Zuidoost-Aziaten kauwen
dit de hele dag door. Kardoman en Kurkuma (Geelwortel) zijn de meest gebruikte kruiden. Dit zachtaardige stimulerende middel
dat van zeer jonge leeftijd af al wordt gebruikt, is verslavend, maar in mindere mate dan tabak.
Een gezegde wil
'dat een man pas Burmaans kan leren spreken wanneer hij betel is beginnen te kauwen'. Betel wordt aangewend door de geneeskunde
om lintwormen te bestrijden. Na verloop van tijd worden de tanden bruin en zwart. Zwarte tanden wijzen op een hoge sociale
status in de Zuidzee-eilanden. Betelnoot ( Areca catechu)wordt in India al meer dan 2000 jaar gekauwd
India
Andamanese bevolking in India
De Andamanen zijn een eilandengroep in de Golf van Bengalen, die behoren tot Indiaas grondgebied. Ze zijn een onderdeel van het unieterritorium Andaman en Nicobar, waarvan de hoofdstad Port Blair is. De eilanden boven de 10e breedtegraad zijn de Andamanen, de eilanden daaronder zijn de Nicobaren. Deze eilandengroepen zijn tijdens een vloedgolf op 2e kerstdag 2004 verschrikkelijk getroffen; men gaat er van uit dat verschillende inheemse stammen op deze eilanden in omvang op dramatische
wijze zijn geslonken.
De oorspronkelijke bewoners van de Andamanen zijn de Andamanezen, een verzamelnaam voor de Groot-Andamanezen, de Jarawa, de Onge en de Sentinelezen
De eilandengroep bestaat uit 5 grote eilanden:
Kumbha Mela / India
Hieronder:
Naga sadhus houdt hier de drietand
( Tripod) ( symbool van Shiva (Hindoeësme)) in de Kumbha Mela: De grootste godsdienstige bijeenkomst ter wereld.
Volgens astrologen, vindt de 'Kumbh
Fair' plaats, wanneer de planeet Jupiter de planeet Jupiter nadert en de sterrenbeelden Waterman en de Zon, het Sterrenbeeld
Stier naderen boven Prayag ( Allahabad ) op de plek waar de 3 heilige rivieren Ganga (Ganges), de Yamuna en de Saraswati
samenvloeien.
Het festival is meestal eind februari.
Hieronder met as ingewreven mannen.
Naga
Sadhu / Allahabad / India
Hieronder nog een foto van de Maha Kumbhamela in Allahabad.
Chattisgarh ( India )
Hieronder:
Kleurrijke mensen op één van de markten, die Chattisgarh
( India ) rijk is.
Oorpierced en mooie "nosepins".
static.flickr.com/53/176937690_1ebe303d39_s.jpg
Orissa
/ India
Hieronder schattige meisjes
uit Orissa.
Elk meisje heeft 3 neusringen.
In Nederland mag je
dat boven de 16 zonder toestemming van je ouders, tussen de 12 en 16 alleen met toestemming van je ouders, maar
onder de 12 simpelweg helemaal niet!
Orissa
/ India
Hieronder een vrouw van de
kleine Bondastam in de staat Orissa in Oost India.
static.flickr.com/53/176937690_1ebe303d39_s.jpg
Himachal Pradesh / India
Hieronder:
Altijd vriendelijk, lachende
mensen uit de Kulu vallei.
Probeer het aantal oorringen
maar niet te tellen.
Ze heeft ook een barbell door
haar neus.
Deze piercing, die er in de
linker neusvleugel ingaat en er bij de rechter neusvleugel uitkomt, zie je in het westen practisch niet.
Ik heb het nog niet gezien
in ieder geval.
static.flickr.com/53/176937690_1ebe303d39_s.jpg
India / zuid
Hieronder mannen gekleed als vrouw, op het Gangama
festival in zuid India.
Indonesië
Het verfraaien van je gebit is niets nieuws !
Hieronder een stukje cultuur, waarbij ik wil opmerken,
dat de verhalen uit Indonesië, Bali en Zaïre m.i. niet op deze website thuishoren.
De tanden krijgen nooit meer hun oorspronkelijke vorm terug.
Als dat het uitgangspunt is, behoort dit onderwerp eigenlijk op website deel
3.
Vanwege het feit, dat onder die verhalen, ook tandversieringsvormen beschreven
worden, waarbij de versiering binnen een paar tellen ongedaan kan worden gemaakt, heb ik het toch op deze site laten staan.
Indonesisch volksverhaal : van Karel
van der Veen
Wie mooi wil zijn moet pijn lijden
Langzaam schuifelend op haar blote voeten kwam een rijzige slanke Javaanse vrouw
op de waranda van het huis waar we logeerden naar ons toe. Onze gastvrouw had, wetend dat ik mij altijd tijdens mijn bezoeken
aan Indonesië liet masseren, haar Ibu Pijit voor mij laten komen. Ibu Pijit, een vrouw van ongeveer zestig jaar, verstond
de kunst om de originele massagetechniek (pijit) te beoefenen en zij was dan ook in de omgeving van Pangandaran, waar we verbleven,
onder de naam Ibu Pijit dan ook erg bekend. Ik maakte kennis met haar en zou daarna gedurende bijna anderhalf uur gemasseerd
worden: een weldaad voor lichaam en geest! Terwijl ik kort met haar sprak zag ik dat zij een donker gekleurd gebit had. Dat
had ik al vaker, met name bij oudere Indonesiërs, gezien. De tanden waren opzettelijk kunstmatig gekleurd, door het kauwen
of pruimen van sirih.
Versiering van de tanden
De sirihpruim wordt gemaakt van de bladeren en de
peulvormige vruchten van de sirih, een slingerplant die in heel Indonesië voorkomt. De verse bladeren worden samen met wat
kalk en fijngemalen noten, tot een pruim gevouwen. Het kleuren van tanden dient als versiering. Ook sommige bewoners
van India, Vietnam en Thailand doen aan deze vorm van make-up. Behalve voor de versiering, gebruikt men de sirih ook als geneesmiddel.
Voor
de kleurstof gebruikt men niet altijd dit goedje. De Bataks in Noord-Sumatra gebruiken badja, een op teer lijkende kleurstof
die uit roet van verbrand hout gehaald wordt. Op Java maakt men de kleurstof uit zuur geworden kokosmelk, dat vermengd wordt
met ijzervijlsel of roest. De Dayaks op Kalimantan maken een donkere kleurstof door bladeren van een variëteit van de peperplant
fijn te wrijven en te mengen met de as van verbrand hout. De tanden worden er, samen met wat kalk, mee ingesmeerd en met behulp
van bananenbladeren wordt het mengsel op zijn plaats gehouden. Na een dag worden de bladeren verwijderd en de tanden zijn
en blijven lange tijd zwart.
Hieronder een foto van een javaanse vrouw uit Indonesië kauwend op een pruim van sirihbladeren.
In India versiert men de tanden met inlegwerk. Men boort daarvoor in de voorkant
van een snijtand gaatjes waarin dan fijne metaalrolletjes worden aangebracht. Ook worden er in de ruimte tussen de snijtanden,
een opvallende plaats dus, metalen versieringen geplaatst. Deze manier van versieren is ook nog in gebruik bij sommige inheemse
mensen in Indonesië en de Filippijnen.
Het fenomeen tandenvijlen vindt zijn oorsprong in Japan, India en Indonesië
(Bali). In de niet-oosterse wereld dacht men aanvankelijk dat het afschaven van tanden en kiezen uitsluitend veroorzaakt werd
door de gewoonte om harde voorwerpen, zoals gladde steentjes, langdurig in de mond te houden er erop te zuigen. Men deed dat
waarschijnlijk om de dorst te stillen of om ziekten te voorkomen of te genezen. Het vijlen van tanden en kiezen gebeurt echter
kunstmatig.
Bijwonen van een tandenvijlceremonie
Toen ik enkele weken later Bali bezocht
vroegen wij onze jonge gids Budri, die ons begeleidde, of het mogelijk was een tandenvijlceremonie bij te wonen.
Dat was
een moeilijke vraag, want een dergelijke ceremonie wordt alleen gehouden in het bijzijn van de naaste familieleden en een
aantal dorpelingen. Maar, zoals het de gewoonte van Indonesiërs is, Budri zei geen nee en beloofde ons op zoek te gaan.
Twee
dagen later, toen wij een bezoek brachten aan de Gunung Agung, de beroemde ruim drie duizend meter hoge vulkaan op Oost-Bali,
zei Budri ons dat wij een tandenvijlceremonie konden meemaken bij een familie even buiten het dorp Tambau, dat iets ten noordoosten
van Denpasar ligt. Enkele dagen later reed ik, vergezeld door mijn gids, in een gehuurde jeep 's morgens vroeg naar Tambau.
Dank zij Budri's bekendheid met land en volk, kwamen we, via allerlei hobbelige landweggetjes, tussen palm- en bananenbomen
door en langs kleine sawa's, bij een paar, onder bomen verscholen, eenvoudige huisjes aan.
Op een kleine binnenplaats waar omheen de huisjes stonden hadden zich ongeveer
twintig mensen verzameld. Ieder was kleurrijk gekleed en er hing een zware zoetige geur van wierook. Bij een altaar, midden
op de binnenplaats, zaten twee meisjes in de leeftijd tussen de zestien en achttien jaar, geknield en hielden wierookstokjes
tussen hun samengevouwen handen. Even later bleek dat dat de meisjes waren waarvan de tanden zouden worden gevijld.
Na
enkele minuten werd het doodstil en uit een van de huisjes kwamen een paar oudere mannen en vrouwen, waaronder een geheel
in het wit geklede priester en de 'tandarts/medicijnman'. Een van de vrouwen nodigde de twee meisjes uit om op een soort het
podium te komen. Daarop stond een verhoging met enkele kussens waarop de meisjes pal naast elkaar gingen liggen.
Nadat
de priester enige gebeden had uitgesproken, begon de medicijnman met een vijl, enkele tanden van een van de meisjes te bewerken.
Het leek erop alsof het een pijnlijke zaak was, maar er werden slechts enkele millimeters tand weggevijld. Alleen de voortanden
en de beide bovenhoektanden werden voorzichtig een beetje bijgevijld.
Nadat dat bij beiden was gebeurd, sprak de priester weer een gebed uit en begonnen
de omstanders luid te zingen en in de handen te klappen. De meisjes werden door enkele vrouwen weggeleid en in een van de
huisjes binnengebracht. De ceremonie was ten einde en Budri bracht mij bij een oude man, die, volgens hem, zijn oom was. De
man die op een zachte toon in een taal sprak, die ik in het geheel niet verstond, bood mij een bakje koude zoete drank aan
die enigszins op thee leek.
Na een kwartier namen we afscheid van oom en vertrokken. Ik realiseerde me dat ik getuige was
geweest van iets dat zeker niet elke toerist kan meemaken! Op Bali, waar de meeste mensen hindoe zijn, markeert het vijlen
van de tanden de afsluiting van de ouderlijke zorg. In het verleden werden de tanden tot stompjes of totaal weggevijld. Het
vijlen heeft een symbolische betekenis. De dierlijke en wilde neigingen van de persoon worden met het vijlen vernietigd. Hij
of zij moet zich nu als volwassene gedragen en emoties leren beheersen. >>>>
Ook in het leven van de Balinezen, die tot de hogere
kaste behoren, is het tandvijlen een belangrijke gebeurtenis.
De scherpe punten van de natuurlijke tanden, die volgens
de Balinees dierlijk zijn, worden weggevijld, waarna men een volwaardig mens wordt.
De scherpe randen van de 4 bovenvoortanden en 2 snijtanden
( opm: moet "snijtanden" niet "hoektanden" zijn?), symboliseren de 6 slechte eigenschappen:
Slordigheid, Luiheid, Besluiteloosheid, Zinnelijkheid,
Pronkzucht en Hebzucht,
Het tandvijlen wordt gedaan door een priester uit
de kaste der Brahmanen.
Voor het vijlen wordt de persoon 3 dagen in afzondering
gehouden, waarna de plechtigheid op het erf van de ouders plaatsvindt.
Het slijpsel wordt achter het altaar van de voorouders
begraven.
|
|
>>>> De meest extreme vorm van gebitsverfraaiing
is het verwijderen van de snijtanden door ze te laten uittrekken of af te breken. Dat komt tegenwoordig nog nauwelijks of
niet meer voor. Bij het uittrekken worden de tanden met wortel en al eruit gehaald, bij het breken verwijdert men alleen de
kroon. Vaak is het uittrekken en het totaal afvijlen van tanden, net zoals besnijden en tatoeëren, een onderdeel van inwijdingsceremonie
van jonge jongens. Omringd door familieleden en dorpsgenoten wordt de pijnlijke handeling van het uittrekken door een tovenaar/geneesheer
verricht. De jongens worden door enkele helpers stevig vastgehouden, waarna met een ijzeren staafje de tanden een voor een
uit het tandvlees en de kaak worden verwijderd.
Door de handelingen te ondergaan zonder een spier te vertrekken tonen
de jongens hun dapperheid, hun moed en gehardheid. Na de ceremonie verblijven zij enkele dagen in een hut om het tandvlees
te laten genezen. Om te tonen dat het tandvlees is geheeld moeten de jongens een harde boon of noot in tweeën bijten.
Tekst:
Karel van der Veen. De oorspronkelijke tekst is eerder verschenen in het Reismagazine Azië.
| |
Indonesie / Mentawai-eilanden
De Mentawai-eilanden (Bahasa Indonesia: Kepulauan Mentawai) liggen zo'n 100 km uit de kust van West-Sumatra, Indonesië. Ze behoren tot de provincie West-Sumatra en vormen een regentschap (kabupaten). De hoofdstad van het regentschap is Tua Pejat.
De Mentawai-archipel heeft vier bewoonde eilanden.
Siberut, met als belangrijkste stad Muara Siberut, recht tegenover de havenstad Padang, is het grootste (4480 km²). De andere drie eilanden zijn Sipora (845 km²), en Noord- en Zuid-Pagai (samen 1675 km²).
Het
inwonertal ligt omstreeks 45.000. De bewoners van de eilanden worden Mentawai genoemd (hoewel niet door henzelf, zie
hieronder).
Al in 1600 werd van Pagai melding gemaakt door Nederlandse scheepvaarders. De Pagai-eilanden werden in die tijd de Nassau-eilanden genoemd. Een paar jaar later, toen een VOC-schip een andere op drift geraakte Oost-Indiëvaarder met 160 epidemische gevallen aan boord ontmoette, werd Sipora "Goe Fortuyn"
genoemd. Toen al werd Siberut Mantana of Mintaon genoemd, namen die terug te voeren zijn tot het Mentawaise woord voor "mens":
manteu. De naam Mentawai wordt door de inwoners van de Mentawai-eilanden zelf nooit gebruikt.
Van oorsprong leven de Mentawai voornamelijk van het land. Ze verbouwen sago, taro, kokosnoten, knollen en bananen maar houden ook kippen en varkens. Men jaagt en vist ook. De werkzaamheden zijn verdeeld over de mannen en vrouwen, er is geen arbeidsspecialisatie. De Mentawai hebben geen leiders
en geen slaven.
De Mentawai-samenleving is georganiseerd in clan-groepen van ongeveer tien nucleaire families, die in een gezamenlijk clanhuis (uma) wonen. Deze clanhuizen worden
langs de rivier gebouwd en liggen op onregelmatige afstanden van elkaar. Omdat er weinig paden of wegen zijn, is de kano het belangrijkste vervoermiddel. De kano's worden gebruikt om de oogst van de plantages naar de huizen te vervoeren of om
buren in de aangrenzende valleien te bezoeken.
Mentawai staan ook bekend om hun tatoeages over het gehele lichaam. Zo rond het zestiende of zeventiende levensjaar (als de lichaamsgroei stopt) worden de eerste tatoeages
aangebracht. Het tatoeëren van het hele lichaam kan jaren duren omdat het proces pijnlijk is en niet in één keer gedaan kan
worden. Mannen zowel als vrouwen worden getatoeëerd. Patronen bestaan uit lijnen, stippen en plant- en dierfiguren (zoals
apen en herten).
De Indonesische overheid heeft geprobeerd de Mentawai het tatoeëren te verbieden maar is hierin niet helemaal
geslaagd.
De meeste Mentawai zijn tegenwoordig christelijk, op een handjevol na die diep in het binnenland wonen en de oorspronkelijke tradities in ere houden.
Een groot deel van Siberut is beschermd natuurgebied geworden en kan ook (bijna?) niet bezocht worden. In het zuiden hebben
(vooral) Australiërs een surf-resort opgezet omdat daar de omstandigheden voor surfen uitstekend zijn.
Tokio / Japan
Ook in Japan worden de haren, zoals bij ons in westen
van een leuk kleurtje voorzien.
Hieronder 2 leden van een Rockband, op weg naar de
repetities vlakbij het Komagome station
Nepal / Kathmandu
Hieronder 2 lieve nepalese zusjes. Kijk eens naar
de kleinste, met een neuspiercing.
Nepal
Een Vishnu volgeling en Sadhu.
De
foto hieronder is gemaakt bij de Pashupatinath tempel bij rivier de Bagmati in Nepal
In het Hindoeisme
is een Sadhu een aanduiding voor een uitoefenaar van Ascese ( Ascese is het streven naar
of het beoefenen van een reine levenswandel door de eigen hartstochten en begeerten te beteugelen en zelftucht toe te passen.
Ascese kan gepaard gaan met zelfkastijding). Een Sadhu wordt ook gebruikt voor een beoefenaar van yoga (yogi) ,
die afziet van genot ( kama), welzijn, welvaart ( artha), kracht en verplichtingen(dharma).
Tibet
Tibet is heden ten dage een
regio binnen de Volksrepubliek China met historisch een eigen volk, cultuur en taal dat zich uitstrekt over het Tibetaans
plateau, onder andere over een aantal verschillende Chinese provincies en de Autonome Regio Tibet. Tibet grenst in het zuiden
aan de Indiaase deelstaten Jammu en Kasjmir en Himachal Pradesh, Nepal, Sikkim, Bhutan , de Indiase deelstaat Arunachal
Pradesh en Noord-Birma ( Burma) , in het noorden aan Turkestan en in het oosten aan de Chinese provincies Gansu, Sichuan en
Yunnan. Sommige delen van Nepal en het Indiase gebied Ladakh worden soms cultureel als een deel van Tibet beschouwd. Tot 1950,
toen het Volksbevrijdingsleger Tibet binnenviel, was Tibet een onafhankelijk land, met een theocratische regering. ( een
theocratie is een staatsvorm waarin de godheid als onmiddellijke gezagsdrager wordt beschouwd. Het woord komt van de
griekse woorden θεος (theos), “god” en κρατειν (kratein),
“regeren” en betekent dus letterlijk “regeren door God”. Vaak werd de koning als zoon van God beschouwd .
) In de uithoeken van Tibet was de macht in handen van lokale strijdheren. Sinds 1950 wordt het gebied door China bezet gehouden.
De hoogste religieuze en politieke leider in het Tibet van voor de bezetting, de Dalai Lama, vluchtte na eerst een aantal
jaren met de Chinezen te hebben samengewerkt in 1957 naar India, waar hij sindsdien een regering in ballingschap leidt.
Hieronder een kleurrijke en vriendelijk lachende tibetaanse vrouw. Tandversiering?
Vietnam
Het hoge noorden van Vietnam is rijk aan cultuur- en
natuurschoon. Er wonen etnische groeperingen die er ieder hun eigen klederdracht en gewoontes op na houden. Vooral in de dorpen
die minder door toeristen bezocht worden is nog een hoop te zien. Wonderlijk is het schoonheidsideaal dat sommige vrouwen
erop na houden; ze verven hun tanden zwart (foto). Het schijnt een bijzonder pijnlijk en langdurig proces te zijn.
Men kauwt de schors van een bepaalde boom,met als
gevolg dat hiervan de tanden een beetje grijs gaan kleuren. ( waarschijnlijk ook van de Betelnoot, zie Burma)
Een "kleine" bijkomstigheid is dat de hele mondholte
op / uitzwelt en men een aantal dagen geen vast voedsel meer tot zich kan nemen. Het geheel schijnt nogal pijnlijk te zijn.
Deze hele procedure wordt een aantal malen herhaald totdat de tanden mooi zwart zijn. Het gebit kan dan nog verfraaid worden
door twee gouden hoektanden te plaatsen. De zwarte tanden schijnen na deze behandeling bijzonder goed beschermd te zijn tegen
cariës. En inderdaad, de dames hadden opvallend mooie (zwarte) tanden.
http://www.robbroek.nl/vietnam/reisframe.htm
Op onderstaande foto zijn nog mooier, de zwarte tanden
te zien van een vrouw van de Lu-stam in noord Vietnam.Als je goed kijkt zijn haar middelste 2 snijtanden zwart en haar buitenste
snijtanden van goud of met goud bedekt.
Ik ga ervan uit, dat het goud is.
Hieronder:
Red Zhao stam / Vietnam
Ik ben er nog niet zeker of dit tot vietnamese lichaamsversiering hoort,
of dat deze optische / visuele hulpmiddelen daar mode zijn, of dat dit lieve vrouwtje deze bril gekregen heeft uit een
europese inzamelingsaktie van oude brillen.
Het is wel een lieverd van de Red Zhaostam in het
noordwesten van Vietnam.Haar linkervoet lijkt wel rood geverfd.
Ik heb het haar wel gevraagd, maar zij verstond geen nederlands, helaas...................
static.flickr.com/53/176937690_1ebe303d39_s.jpg
|
